هیچ کس مثل امام از دنیا دورى نگرفت

با این که به طور قطع و یقین خصوصا پس از انقلاب براى هیچ مرجعى سیل وجوهات ، خیرات ، نذورات ، هبه‏ها و هدیه‏هاى شخصى به اندازه امام سرازیر نمى ‏شد اما این کثرت و فراوانى در زندگى امام حتى در امور مربوط به زندگى شخصى و خصوصى ایشان هیچ تفاوت و تغییرى را پدید نیاورد که باعث ‏شود با مصرف زیادتر و هزینه بیشتر از روال زندگى زاهدانه و على گونه خودشان فاصله بگیرند . در حقیقت، مى ‏توانم بگویم براى هیچ کس مثل امام ، شهرت ، ریاست ، دنیا و متاع آن روى نیاورد وهیچ کس هم مانند امام از این مناصب دورى و فاصله نگرفت . (4)

 در زیر شعری می خوانیم از یاحا کاشانی که به احترام شهدای گمنام غواص «بی‌نام» است:

 بهم گفتن گلتُ آب برده
دیگه تنها شدی برا همیشه
کسی که دلشو زده به دریا
به این راحتیا پیدا نمی‌شه
 
بهم گفتن گُلت آب برده
کسی از جای اون خبر نداره
دیگه باید بشینی تا یه روزی
که دریا پرپرشو پس بیاره
 
حالا می‌گن تو رو با دست بسته
تو رو زنده زنده خاک کردن
نمی‌دونی که مادر چی کشیدم
منو با این خبر هلاک کردن
 
بگو اون لحظه که پراتُ بستن
چرا مادر منو صدا نکردی
تویی که قصد برگشتن نداشتی
تو که پشت سرت نگاه نکردی
 
بگو تا داغ تازم، تازه‌تر شه
بهت لحظه آخر آب دادن؟
آخه مادر برای تو بمیره
که اینجوری تو رو عذاب کردن
 
برا عکسات رو پام لالایی خوندم
شبای بی‌کس و بی‌قراری
کی جرات کرده دستاتُ ببنده؟
بمیرم تو مگه مادر نداری؟
 
بهم برخورده مادر، بغض دارم
قسم خوردم دیگه دریا نمیرم
قسم خوردم گلم مثل «خود» تو
منم با دستای بسته بمیرم
 
پره حرفم، پر دردم عزیزم
ولی آغوش من امن هنوزم
بذار دستاتُ وا کنم عزیزم
تو آغوش تو راحت بسوزم


منبع: کیهان

باید رعایت کنید

یک بار که خدمت امام بودیم، از من خواستند پاکت دارویشان را به ایشان بدهم . داخل پاکت، دارویى بود که باید به پایشان مى‏مالیدند.

بعد از مصرف دارو، امام یک دستمال کاغذى را به چهار تکه تقسیم کردند و با یک قسمت از آن چربى پایشان را پاک کردند و سه قسمت دیگر را داخل پاکت گذاشتند تا براى دفعات بعد بتوانند از آن استفاده کنند .

به امام گفتم: اگر برنامه زندگى این گونه است، پس ما همه جهنمى هستیم! چون ما واقعا این رعایت ها را به خصوص در مورد دستمال کاغذى نمى‏کنیم . آقا فرمودند: «شما این طور نباشید، ولى باید رعایت کنید» .