یا صاحب الزمان

 شاعر: علیرضا بیات

ای آنکه خاک را به نظر کیمیا کنی

لایق نبوده ام نظری سوی ما کنی

لطفی به ذره ای کن و پا را زمین بزن

باشد مرا ز بستر خاکی جدا کنی

بر عهدهای سست خودم ندبه میکنم

با مردمی به شیوه من تو چه ها کنی

اینک که تشنه گشته ام ای آسمان ببار

این شوره زار را تو مگر با صفا کنی

امید نیست بر من پیمان شکن مگر

این بی وفای را تو خودت باوفا کنی

یک لحظه سوی ما نظری کن چه میشود

گر این کنی شها، چه صفایی به پا کنی