به عنوان هدیه ای برای آغاز این ماه یک حدیث زیبای قدسی از پیامبر عزیزمان تقدیم تان می کنم.

ورد عن النبی  (صلی الله‌علیه‌وآله‌وسلم) إنّه قال:

«لِما خَلَقَ اللهُ العَرشَ خَلَقَ سَبعِین ألفَ مَلک وَ قالَ لَهُم طوفوا بعرشی النور وَ سَبِّحُونِی وَ احمِلُوا عَرشِی فَطافُوا وَ سَبِّحُوا وَ ارادوا أن یَحمِلوا العَرشَ فَما قَدِروا فَقَال لَهُم اللهُ طوفوا بِعَرشِی النُّور وَ صَلُّوا عَلَی نُور جَلالِی مُحَمّد حَبیِبی وَ احمِلوا عَرشِی فَطافُوا وَ حملوه وَ قالُوا رَبَّنا أمرتَنا بِتَسبِیحِکَ وَ تَقدِیسِکَ وَ أمرتَنا أن نُصلّی عَلَی نُور جَلالِکَ مُحمّد فَننقص مِن تَسبیحِکَ فَقالَ لَهُم اللهُ یا مَلائِکَتی إذا أنتُم صَلَّیتُم عَلَی حَبیِبی مُحَمّد فَقَد سَبِّحتِمُونِی وَ قَدستمُونی وَ هَلَلتمُونی»

از پیامبر (صلی الله‌علیه‌ و آله ‌و سلم) وارد شده که فرمود: هنگامی که خداوند عرش را خلق کرد، هفتاد هزار فرشته را آفرید و به‌ آنها گفت عرش نورانی مرا طواف کنید و مرا تسبیح کنید و عرش مرا حمل کنید. پس طواف کردند و تسبیح کردند و اراده کردند تا عرش را حمل کنند ولی قدرت نیافتند.

پس خداوند به آنها گفت: عرش نورانی مرا طواف کنید و صلوات فرستید بر نور جلال من، محمد، حبیبم و حمل کنید عرش مرا. پس طواف کردند و حمل کردند آن را و گفتند ای ربّ ما! امر کردی ما را به‌تسبیحت و تقدیست و امر کردی ما را که صلوات فرستیم بر نور جلالت محمد، پس ناقص گذاشتیم تسبیحت را. پس خداوند به آنها گفت: ای فرشتگان من آنگاه که شما صلوات فرستادید بر حبیبم محمد همانا که به‌طور قطع تسبیح کردید مرا و تقدیس کردید مرا و تهلیل کردید مرا.

امیدوارم بعد از خواندن این حدیث، معنا و مفهوم صلوات رنگ درخشان تری در نظر ما بگیرد و کمی بهتر متوجه شویم منظور مرحوم آیت الله بهجت را وقتی می فرمود:

گشتیم و گشتیم و ذکری بالاتر از صلوات پیدا نکردیم.

پی نوشت:

طبرسی، مستدرک الوسائل، ج5، ص341.