روز امتحان فرا رسیده بود امام حسین (ع) رو به جماعت حاضر کرد و گفت این راه و این انتهایش است هرکه دررکاب من باشد انتهایش شهادت و بهشت است و هرکه نیست بسم الله میتواند برود ...
آنها که مرد میدان و مرد عمل بودند ایستادند،شوخی نبود همراهان حسین (ع) مرد روز های سخت بودن محال بود مولایشان را تنها بگذارند برخلاف آن سست ایمان هایی که تا اسم شهادت و پایان زندگی و دنیای بی ارزش می آمد جا زدند ...!
آنها رفتند و عاشورایی به پا کردند که کمتر از قیامت نبود عاشورایی که بعد از گذشت قرن ها هنوز هم سمبل رشادت و دلاوری مردان حسین(ع) را به رخ عالمیان میکشد ! اما این وسط عده ای هم بودن که به توابین معروف شدند !
توابین به ولی امرشان شک کردند ... و یا شایدم ترسیدند ،که از کربلا جاماندند ، توبه کردن و سپس شدن توابین اما آنها هیچوقت کربلایی نشدند ...! و الان دقیقا باز هم تاریخ تکرار میشود !
به ولی امر زمانت شک کنی ، از کربلا جا مانده ای ...!
یکی گفت با این همه گرانی و سختی و این همه دشواری های این جامعه هنوز هم پای آرمان انقلاب ورهبرت هستی ؟؟ مگر دیوانه شدی یا کوری نمیبینی اوضاعی را که به وجود آمده است ؟...
گفتم در مکتب امام حسین (ع) ممکن است زمانی هم آب برای نوشیدن نداشته باشی ...!
آره رفقا نکنه باز هم آسایش زندگیتون رو به ارزش از دست دادن کربلای مهدی(عج) ترجیح بدید به خدا قسم که تنها چراغ هدایت در این روزگار سیاه تلخ فقط فقط پا به پای ولی امر زمانه ات بودن است ...! پس دست کم نگیرید که یک غفلت برابر با یک عمر پشیمانی است !
تاریخ دقیقا همونطور که قرآن گفته در حال تکراره پس هوشیار باشید از این امتحان سربلند بیرون بیاید
